Soms heb je geluk dat je een prachtige wedstrijddag mag meemaken. Vandaag was zo’n dag. Robin Haasse knokte, speelde gevarieerd en met lef. Thiemo de Bakker maakte het af. Door zich te herpakken na een matige start en door te knallen voor winst.
Tennis is wat mij betreft mentaal één van de zwaarste sporten. Het “dwangmatig” gedurende langere tijd punten moeten scoren, vraagt veel van de tennissers. Immers iedere tennisser is zich bewust na een slag: ‘deze was goed of niet goed’. Deze continu-evaluatie maakt dat de twijfel of frustratie kan toeslaan. Daarbij weten de spelers met welke ‘belangrijke’ punten zij het spel naar zich toe kunnen trekken. Dit zorgt vaak voor langere games, door fouten van beide spelers. De mentale toestand schiet hierdoor als een wipwap heen en weer. Van blijdschap naar irritatie.
Het is de vraag wie zijn hoofd koel houdt. Behalve dat Haasse en de Bakker technisch en fysiek een prachtig staaltje lieten zien, waren ze ook mentaal sterk. Zij lieten zich niet van de wijs brengen door een verloren set, maar streden punt voor punt naar de eindoverwinning. Robin Haasse riep na zijn winst: “Gelijk door naar de volgende, we gaan ze gewoon afmaken vandaag.” Thiemo de Bakker deed dat.