Zelfs al zeg je helemaal niets als ouders wanneer je aan de kant zit, toch weet je kind of je tevreden bent of niet. “Dan trekt mijn vader zijn wenkbrauwen omhoog”, vertelde een tennisser mij eens. Als mijn moeder zegt “Doe je best, dan weet ik dan MOET ik het goed doen,” zei een ander. Talentvolle sporters zijn vaak al behoorlijk kritisch op zichzelf. Zij irriteren zich aan fouten. Dit zorgt ervoor, dat ze precies weten wat er misging. Alle informatie die je als ouders nog achteraf geeft over de wedstrijd (bijvoorbeeld “Je had nog best kunnen winnen” of “Als je rustig was gebleven.”: ZE WETEN HET ALLANG…
Wat doet je dan wel? Daar ging het vrijdagavond over bij de tennisouders van de Intime Tennis Academy. Hier wat tips:
Remmen bij te veel emotie:
- What if. Zoek vooraf oplossingen voor problemen;
- Accepteer zelf snel dat je kind een belangrijk punt verliest;
- Wees terughoudend met juichen bij winst en verlies;
- Stel neutrale en oordeelvrije vragen (stap voor stap);
- Wacht met vragen tot een kwartiertje na de wedstrijd.
Gassen bij te veel nadenken/twijfelen
- Muziek/kletsen in de auto;
- Iets doen tijdens ’wachten’;
- Zeg iets positiefs/wat power geeft;
- Maak van spanning iets logisch als je gaat presteren.
Vraag op een rustig moment na wat je kind helpt bij presteren, maar benoem ook wat je zelf verwacht in gedrag. Zo worden jullie een sterk team.